Vuurkinderen zijn fantastisch!
En helaas vaak onbegrepen. Het is tijd dat kinderen gewoon weer zorgeloos kind mogen zijn en wij gedrag zien als aanwijzing, in plaats van probleem.
Doof niet de Vlam!
Het Vuur in je kind, maakt je kind wie het is.
Het zijn de Vuurkinderen die opkomen voor anderen, die niet zomaar iets accepteren, vastberaden op hun doel afgaan, een hele groep kunnen enthousiasmeren, heel goed weten wat ze wel en niet willen en een enorme weerstand hebben tegen onrecht.
Laura Frauenfelder
Vuurkind-oprichtster, Vuurkindmama, holistisch therapeut & coach en grootste fan van Vuurkinderen.
Sinds 2018 begeleid ik gezinnen met Vuurkinderen. Deze sterke wil kinderen vol temperament zorgen nogal eens voor turbulentie in huis.
Een Vuurkind heeft grootse karaktereigenschappen en laat deze nog groter zien als ze ergens mee zitten.
Het huis is dan vaak te klein en omdat alle standaardtrucjes en opvoedtechnieken niet werken voor een Vuurkind zit de ouder vaak met de handen in het haar.
Na vele pogingen om hun kind te helpen bij boos gedrag, grote emoties, bepalingsdrang en totale overheersing van het gezin, komen de ouders pas vaak bij mij.
Eenmaal die stap genomen, verandert wél alles. Want hier ga je volledig buiten de gebaande paden en ontdek je wat wél werkt voor Vuurkinderen.
Alle cursussen van Vuurkind zijn door mij persoonlijk ontwikkeld uit mijn praktijkervaring, opleiding en ervaring als alleenstaande moeder van een Vuurkind en altijd met liefde voor je kind.
Vuurkinderen hebben mijn hart gestolen.
Ik vind het de meest bijzondere kinderen, ze durven op te staan voor wat ze vinden, hebben een enorm rechtsvaardigheidsgevoel en hebben het talent om iedereen te laten lachen.
Maar.. Het zijn ook de kinderen die het vaakst onbegrepen zijn, niet gezien worden voor wie ze werkelijk zijn en door hun opvallende karakter zijn ze meer dan eens de Sjaak. In de klas en thuis in het gezin.
Als we deze kinderen vanuit een ander perspectief durven zien, ontstaat er een geheel nieuwe dimensie. Een ander zicht op het opvallende gedrag van het kind en een manier om daarmee om te gaan.
Vuurkinderen hebben heel veel te vertellen, zij zien de wereld op volledig eigen wijze. Een visie waar volwassenen veel van kunnen leren.
Door buiten de huidige norm te kijken, ontstaat de mogelijkheid een kind te zien voor wie het werkelijk is, zonder er allerlei stempels op te drukken, kan een kind niet alleen volledig zichzelf zijn, ook begrijpen ouders en verzorgers beter hoe ze hun vurige stuiterbal kunnen begeleiden in hun tocht naar het volwassen leven.
Het is van cruciaal belang dat we kinderen weer zichzelf laten zijn.
Als een kind steeds wordt verteld dat het niet goed is, dat het niet als de rest is, dat het anders is, zal het kind een mechanisme ontwikkelen waarin hij/zij zich aanpast. Dit zijn kinderen die later in het volwassen leven wekelijk bij de psycholoog aanschuiven om te zoeken naar wie ze werkelijk zijn.
Het worden volwassenen met een enorme pleasedrang, buigend voor wat een ander wil om maar goedkeuring te vinden.
Het worden volwassenen die zich zo aangepast hebben dat ze hun echte passie en drijfveer niet zullen vinden.
Ze zullen opgaan in de massa en hetzelfde zijn als de rest, terwijl ze worstelen met wie ze zijn en wat ze willen.
Het heeft me jaren gekost om onvoorwaardelijk voor mijn eigen visie te staan. Die visie, die heb ik al jaren, maar er openlijk over praten, dat had nogal wat voeten in de aarde.
Steeds weer werd ik geraakt als ik een kind zag dat niet begrepen werd. Sterker nog, tijdens mijn eigen burn-out, kon ik mijn tranen niet bedwingen als ik zoiets zag. In eerste instantie omdat het kind werd terechtgewezen om iets wat de ouder verkeerd begreep.
Toen omdat ik zag dat de ouder ook met de handen in het haar zat en alleen maar zijn of haar best deed.
De maatschappij, wij als mens, de thuissituaties zijn nu anders dan 30 jaar geleden.
Dat is op zich niet erg. Maar waarom verwachten we dan dat onze kinderen gewoon maar naar ons luisteren, doen wat er gevraagd wordt en niet te zeuren. Terwijl wij als volwassenen dagelijks onszelf opjagen om van alles te doen. Niet alleen het huishouden en zorgen voor de kinderen, maar wij willen een carrière, de socials bijhouden, we willen niks missen en staan onder een soort continue druk van de verwachtingen van de omgeving.
Dit heeft uiteraard direct werking op het kind.
Daarbij zijn er tegenwoordig veel meer prikkels dan vroeger. Er is tv, tablets, miljoenen soorten speelgoed, elke seconde wordt er een YouTube-video uitgebracht en dan heb ik het nog niet eens over de mobieltjes.
Ondanks deze verschillen verwachten wij nog steeds dat kinderen gewoon maar doen wat wij zeggen, dat ze geen last hebben van wat er om hen heen gebeurt en dat ze er gewoon maar mee moeten dealen.
Plus, de kinderen van nu worden veel gevoeliger geboren, juist omdat we nu naar een veel bewustere wereld gaan, waar steeds meer mensen stil staan bij wat er werkelijk toe doet. We staan voor een grootse verandering. Een verandering waarin vele Vuurkinderen de leiding zullen nemen. Tenzij wij de vlam doven..
Dit brak mijn hart...
Ik weet het nog zo goed, één van de 1e gezinnen die ik begeleidde, de 9 jarige knappe jongen in kwestie stuurde zijn ouders naar de wachtkamer, kwam bij mij zitten, keek me recht in mijn ogen aan en zei: Laura, wat is er mis met mij?
Mijn hart brak.
Hoe kon een kind nu denken dat er iets mis is met hem.
Alleen omdat hij anders is?
Omdat hij anders reageert?
Omdat hij iets anders nodig heeft?
Sindsdien wist ik; dit moet anders.
Inmiddels heb ik duizenden gezinnen écht geholpen. Ik heb ze anders leren kijken naar hun kind en hen zelf de juiste handvatten gegeven om hun kind te helpen.
Niet tijdelijk.
Voor een leven lang.
Mijn advies: Zie wat het kind bedoelt met het gedrag, leer daarachter te zien en te voelen wat er werkelijk aan de hand is en wat je kind je wil vertellen.
Dan pas komt er echt verandering én geef je je kind het gevoel dat het volledig en onvoorwaardelijk zichzelf mag zijn.
Want eerlijk, die oplaaiende rechtvaardigheidsstrijders hebben we in de toekomst hard nodig.
Er zit altijd iets achter het gedrag.
Ik weet ook hoe stressvol het kan zijn als je kind elke keer boos is, continue uitbarst, bijna nooit luistert en een eigen anti-mama-campagne lijkt te hebben.
Toen ik nog niet wist dat mijn zoon een Vuurkind is en dat hij een meester is in spiegelen van gedrag, begreep ik echt niet waar de driftbuien, woede en grenzeloosheid vandaan kwamen.
Ik heb van alles geprobeerd om hem te helpen, speltherapie, psychologen, homeopathische therapie, energiewerkers en meer. Alles hielp. Maar tijdelijk.
Pas toen ik zelf was opgebrand en besloot zelf een opleiding te doen tot holistisch kindercoach begreep ik het.
Mijn driftige stuiterbal was verbonden aan het element vuur. Zijn gedrag kwam voort uit de disbalans die hij voelde. Juist omdat hij een Vuurkind is, was dit zo heftig te merken.
Ik begreep zijn karakter eindelijk. En ik snapte nog meer dat hij al mijn gevoelens voelde en dit ervoor zorgde dat hij zich nog intenser gedroeg. Grootste les: Er zit altijd iets achter het gedrag.
En nu mag ik al sinds 2018 andere ouders van Vuurkinderen begeleiden.
Ik mag ze helpen met het beter begrijpen van hun kind, leren hoe ze liefdevol kunnen reageren op hun kind, ontdekken wat hun kind spiegelt, hoe ze hun kind zelf kunnen begeleiden en hoe ze hun eigen blokkades doorbreken. En dat alles zonder jezelf te verliezen. Want hé mama en papa, jullie doen er ook toe!
Zodat het weer fijn thuis is, er weer gezelligheid is en de verbinding tussen ouder en kind onbreekbaar wordt gemaakt.