Je kind als spiegel. Ik denk dat je weleens gehoord hebt dat kinderen hun ouders spiegelen. Ze apen je na, zeggen dezelfde woorden, doen dezelfde dingen. Logisch, een klein kind ziet of hoort veel dingen voor het eerst en ze gaan ervan uit dat hun ouder doet wat goed is en dus kopiëren ze het gedrag.
Maar meestal is er een diepere laag in de spiegel te vinden. Zeker als jouw kind een Vuurkind is.
Alle kinderen zijn spiegels voor hun ouders, maar een Vuurkind is een, tja hoe zal ik het netjes zeggen, confronterende, meedogenloze spiegel.
Een Vuurkind doet namelijk niet altijd wat jij doet.
Een Vuurkind doet vaak juist het tegenovergestelde.
Om je iets te laten zien. Om je iets te leren, waarvan jij je misschien niet eens bewust bent.
Ik zal je een voorbeeld geven. Van nature voelt een Vuurkind diepe, intense emoties. Alle emoties, blijdschap, liefde, verdriet, woede, etc. Het is natuurlijk prachtig dat de bijzondere kinderen deze emoties zo diep voelen. Maar een Vuurkind kan die emoties niet voor zich houden, het moet eruit en wel zo snel mogelijk.
Stel je voor, je bent zelf als ouder hoogsensitief (het andere type hooggevoeligheid, het tegenovergestelde van hoogstimulatief – Vuurkind). Dan ben je van nature iemand die emoties vooral van binnen ervaart en ze daar het liefste houdt om de lieve vrede te bewaren of omdat je je steeds verplaatst in de ander en je vooral niet een ander wil kwetsen.
Als jij als hoogsensitieve ouder dan een Vuurkind krijgt, zal jouw Vuurkind aan jou willen leren dat het oké is om over je emoties te praten, om jezelf te uiten. Om te zeggen wat je voelt en denkt, want jouw behoeften doen er net zo toe als die van ieder ander. Dat is nu echt je kind als spiegel hebben.
Dit is natuurlijk een prachtig gegeven.
Maar.. Als jij als ouder niet in balans bent omdat je al zolang je emoties opkropt, misschien omdat dit je zo is aangeleerd of omdat dit de manier is waarop je functioneert na een bepaalde gebeurtenis in je leven, wordt het voor een Vuurkind een urgentie om jou heel erg duidelijk te maken dat je emoties ertoe doen.
Een heftige urgentie.
Daarbij komt dat als jij als ouder niet in balans bent, jouw kind dat ook niet is. Een Vuurkind dat niet in balans is zal zijn gedrag zeer uitvergroot laten zien.
Dus als jij iemand bent die het moeilijk vindt om te zeggen wat je voelt of voor je eigen behoeften op te komen, zal jouw Vuurkind gebruik maken van de eigenschap, intense emoties ervaren en uiten. Een Vuurkind zal koste wat het kost zijn of haar emoties tonen, uitvergroot. In het dagelijks leven zijn dit vaak driftbuien, woedeaanvallen of zeer hevige emotionele uitbarstingen.
En dat is waardoor ouders soms met hun handen in het haar zitten met een Vuurkind.
Kijk, ik schrijf deze blog nu met liefde, omdat ik zie hoe mooi het daadwerkelijk is dat een kind de ouder wil leren voor zichzelf op te komen. Maar ik weet ook dat een kind als spiegel in de praktijk niet altijd even mooi is.
Het is vermoeiend om steeds met die driftbuien om te gaan, steeds weer compromissen sluiten om de lieve vrede maar te bewaren, simpelweg omdat je uitgeput bent. Je niet meer kunt, je niet weer een discussie wil aangaan of niet weer wil dat de sfeer in huis wordt verpest.
Maar..
Er is een manier om dit te veranderen.
Om ervoor te zorgen dat jouw Vuurkind je niet meer hoeft te confronteren met je eigengemaakte patronen is het noodzakelijk dat je jezelf aankijkt. In je eigen spiegel. Te erkennen wat je nog te leren hebt, zien waar jij jezelf tekort doet en daaraan werken.
Dat is natuurlijk niet iets dat je in een dag hebt gefixt. Het is een proces waarin je je steeds bewuster wordt van jezelf. en je eigen gedrag. Je zal stapje voor stapje je wel uit durven spreken, wel te gaan staan voor wat je echt voelt. Ook zal je beter aan durven wat jij nodig hebt.
In de tussentijd is het zeer helpend als je de juiste tools als ouder hebt om je Vuurkind te helpen. Je kind te leren omgaan met emoties, met grenzen, je kind te beschermen voor overprikkeling en je kind te helpen van die prikkels af te komen.
Als je dit doet, verandert jouw Vuurkind vanzelf mee. Het voelt niet meer die urgentie om jou dit stuk duidelijk te maken. Zo zal je kind als spiegel een stuk minder confronterend zijn.
Prachtig toch, hoe je kind als spiegel jou als mens verder helpt te ontwikkelen. Pijnlijk ook soms, maar uiteindelijk ontzettend bevrijdend.
Durf jij je eigen stukken aan te kijken en te groeien in je eigen ontwikkeling? Of moet jouw Vuurkind je nog iets duidelijker maken dat je daadwerkelijk iets te leren hebt ;-).
In de complete cursus voor Vuurkindouders Help je Vuurkind, leer je onder andere hoe je Vuurkind als spiegel voor je is en krijg je alle tools om niet alleen je Vuurkind te helpen, maar ook jezelf.
Start vandaag nog, binnen 3 weken merk jij al de eerste verschillen.
